Wat mij in de 20 jaar als bedrijfsarts het meeste heeft geraakt is dat mensen met een (jeugd) trauma niet de hulp en begeleiding krijgen die ze nodig hebben. Maar  hoe ze dapper het trauma wegstoppen en proberen om er het beste van te maken, wat heel veel energie kost. Vaak weten ze zelf niet eens dat ze een trauma hebben. Als ze al hulp zoeken krijgen ze andere diagnoses en behandelingen daar op gericht die wel een beetje effect hebben maar de oorzaak van de klachten wordt niet aangepakt.

Wat daardoor vaak gebeurt is dat het trauma blijft bestaan en dat zij door het energielek hun leven en carrière niet de vorm kunnen geven die ze eigenlijk zouden willen of die goed voor hen zou zijn. Deze weggestopte trauma’s kunnen leiden tot  geestelijke en lichamelijke klachten, disfunctioneren in werk en privé en het maken van verkeerde keuzes in je loopbaan en leven. Ze kunnen niet hun potentieel waarmaken en blijven steken in werk en/of relaties die niet bevredigend zijn omdat ze twijfelen of ze wel meer kunnen of meer waard zijn.

Een weggestopt trauma kan je vergelijken met een volledig door onkruid overwoekerde tuin. De tuin is er, de grond is vruchtbaar maar je kan er niet genieten omdat er alleen maar brandnetels en andere pijnplanten staan.  

Ieder leven heeft een hoekje met pijnplanten, dat is normaal. Maar als deze planten je leven overnemen dan moet je de tuin aanpakken. En hierbij is goede hulp van een ervaren “tuinman” vaak noodzakelijk.